Wat is dat toch met vrouwen en de arbeidsmarkt? We zijn in Nederland recordhouder parttime werken, vooral de vrouwen. Een economisch probleem, aangezien de arbeidsmarkt piepend en krakend tot stilstand lijkt te komen. Hup, deeltijdprinsesjes, uit je luie stoel dus!? Berger betoogt dat minder deeltijd werken, vooral door vrouwen dus, niet dé oplossing is. Er is namelijk nog veel meer te doen in het leven. Maar dat noemen we geen werk, dat noemen we zorg. Terwijl het gaat om taken die voorwaardelijk zijn voor het draaien van de hele maatschappij: zorg voor kinderen, mantelzorg en het huishouden. Taken die voor het overgrote deel door vrouwen worden uitgevoerd.
Parttimecultuur.
De minister wil het maatschappelijke gesprek aan over het hoe en waarom van al dat deeltijdwerk. Overbodig, stelt Berger. Een tikkie vilein (maar zeker terecht) geeft zij speciaal voor de minister geschiedenisles in het ontstaan van de parttimecultuur. Waaruit duidelijk wordt dat het eigenlijk niet eens de bedoeling was dat vrouwen gingen werken. En toen dat wel kon (door huishoudelijke apparaten en kleinere gezinnen na de introductie van de pil), vooruit dan maar, in deeltijd. Er is overigens niet alleen een deeltijd-klem waar vrouwen zich in vinden, maar ook een voltijd-klem voor mannen. We zitten in de groef van vanzelfsprekendheden en veronderstellingen als ‘vrouwen kunnen beter zorgen dan mannen.’
Politieke oplossingen
Ik werk al is een grondig onderzocht en onderbouwd betoog, met vele tips om verder te lezen. In de 88 pagina’s die het betoog telt, schetst Berger het probleem én geeft ze oplossingen aan. Onder andere een nieuwe indeling van de werkweek (zoals Joke Smit al aangaf in 1972…) om ook ruimte te laten voor zorgtaken en mantelzorg, en ouderschapsverlof en kinderopvang als voorziening voor kinderen, niet voor ouders. Politieke oplossingen die dus op het bordje liggen van de overheid. En niet van individuele vrouwen die maar eens een paar uur meer betaald zouden moeten werken!
Over Liesbeth Tettero
Liesbeth Tettero is trainer en coach in het openbaar bestuur (www.publice.nl) en van ambitieuze vrouwen (www.feministerie.nl).
