De meerderheid van ons is bang om fouten te maken. Of minimaal voor de gevolgen ervan. Je bent niet alleen. Edmondson begint haar boek Goud fout met anekdotes over scholieren, ondernemers, wetenschappers en uitvinders. Allemaal werkten die - door een mislukking of zelfs serie van fouten - uiteindelijk toe naar een waar Eureka-moment. Mislukkingen doen pijn en we vermijden ze liever. Maar we zullen er doorheen moeten. Edmondson is daarbij je persoonlijke gids.
Hypothese
Liefhebbers van Edmondsons eerdere bestseller De onbevreesde organisatie komen goed aan hun trekken in het nieuwe boek. Ze start namelijk met een bekentenis omtrent haar bekendste onderzoek naar ziekenhuisteams en het aantal gemelde fouten. Toen ze daaraan begon had ze de hypothese dat goed teamwork zou leiden tot minder fouten. Maar wat bleek? Het was precies andersom: goed presterende teams meldden juist meer fouten. Edmondson zat er helemaal naast. Ze kon het bijna niet geloven, al dat werk, al die tijd die de deelnemende artsen en verpleegkundigen erin hadden gestoken en ze zat er faliekant naast. Of toch niet?
Afstraffingsexcercitie
Juist door deze intelligente mislukking kon Edmondson aantonen dat in beter presterende teams niet meer fouten werden gemaakt. Door de open en veilige cultuur durfden teamleden zich eerder uit te spreken over afwijkingen en vergissingen. In deze teams kon men het interpersoonlijke risico nemen om een afwijking aan de kaak te stellen. Daardoor werd tijdige bijsturing mogelijk en kon erger voorkomen worden. Wat daarbij sterk hielp was de overtuiging van de teamleden dat er geen afstraffingsexcercitie op zou volgen. De kern van de boodschap: als mensen denken dat een fout ze zal worden aangerekend, melden ze de fout liever niet.
Niet vanzelf
Wil je dus werken aan een team waarin de deelnemers hun zegje durven doen? Dan is het zaak om eens goed na te gaan hoe er gereageerd wordt op kritiek, tegenspraak, onwelgevallig nieuws of het melden van missers. Helaas zijn de meesten van ons eerder geneigd een fout te verbergen dan ervoor uit te komen. We schamen ons voor onze missers en vegen deze het liefst diep onder het tapijt. Terwijl we de fouten van anderen maar wat snel opmerken. Dit proces omzetten naar het delen van fouten, het corrigeren van wat fout ging en verantwoordelijkheid nemen gaat dus niet vanzelf.
Goed fout en slecht fout
Edmondson praat geen onnodige flaters goed in Goed fout. Ze maakt onderscheid tussen goed fout en slecht fout. Goed fout komt neer op: het gaat om een fout op nieuw en onzeker terrein (je bent aan het pionieren), de context is goed gekozen en biedt kans om dichterbij een gewenst doel te komen (je experiment draagt in potentie iets van waarde bij), de actie is gebaseerd op beschikbare kennis (doe je huiswerk dus) en de mislukking is zo klein als maar kan om toch tot waardevolle inzichten te komen (geen onnodige risico’s).
Een slechte fout is simpelweg een vermijdbare mislukking, zoals piloten die gewend waren geraakt aan vliegen in warmer weer en daardoor geheel over het hoofd zagen om de anti-ice functie te activeren. Een goede fout kent juist zelden een simpele oorzaak: meestal gaat het om een kluwen van actoren en factoren en om dan een zondebok aan te wijzen is niet alleen onnauwkeurig, maar ook niet bevorderend voor het teamproces.
Gedragskeuze
In het laatste deel van het boek wordt een stuk comfort geboden. Daarnaast geeft Edmondson tips hoe je je eigen eerste gedragsneiging van aversie en ontkenning kunt vervangen voor een effectievere gedragskeuze.
Ook komen allerlei behulpzame inzichten en theorieën aan bod. Zoals waarom het soms moeilijk is te stoppen met het investeren in iets dat alleen maar fout kan aflopen. Edmondson stipt de kracht van schaamte en kwetsbaarheid aan, van die andere grootheid Brené Brown. En er wordt gewerkt aan mentale weerbaarheid door de Rationeel Emotieve Therapie van Albert Ellis. Goed fout waaiert uiteindelijk wat dat betreft flink uiteen. Om wel terug te keren naar een mooie afdronk: zie je mislukking als vriend want bij goed fout is er geen falen, alleen feedback.
Over Caroline Koetsenruijter
Caroline Koetsenruijter is adviseur en trainer op het gebied van sociale veiligheid voor professionals. Het is haar missie dat alle werkenden in Nederland veilig en zonder agressie hun belangrijke taken kunnen verrichten. Sinds 2007 is zij directeur van Instituut KCB. Caroline en haar team geven trainingen rondom conflicthantering en bemiddeling.
